Od Kayli

  To był normalny poranek. Dopiero przeprowadziłam się do tego miasta i postanowiłam, że gdy tylko zjem śniadanie wybiorę się do niego. Wiec zrobiłam sobie stos naleśników z syropem które pochłonęłam w kilka chwil, po czym pobiegłam do pokoju. Ubierając się i czesząc włosy myślałam o suczce golden retrivera. Roxis - niesamowita suczka, z którą zżyłam się bezgranicznie. Chodziłam do tej knajpy tylko ze względu na nią. I tak mijały dni. Spędzałam je na poznawaniu okolicy, a wieczorami patrzyłam na psy i ich właścicieli. 

  Pewnego dnia, obudziłam się z wielkim poczuciem winy. Nawet nie zauważyłam, jak już ubrana i uczesana, wypadłam na dwór, gdzie szalała ulewa. Dotarłam do ostatniego zakrętu i zobaczyłam ją. Zobaczyłam, jak leży przed knajpą; brudna i mokra obok pełnej miski, z której, jak wnioskowałam, nic nie ruszyła. Była wychudzona, a jej oczy były zamknięte.

- Roxi! Roxi!- mój krzyk rozniósł się po chodniku, a suczka gwałtownie poderwała łeb do góry.

Zanim się obejrzałam, Roxis była w moich ramionach. Nie interesowało mnie to że jest mokra i brudna. Była tu, przy mnie. A ja byłam przy niej. Ruszyłam w kierunku, drzwi do knajpy a suczka ruszyła za mną i machała ogonem.

- Witam, proszę pana- podeszłam do właściciela knajpy - czy ta suczka ma właściciela?

- Nie, jej właściciele wyjechali. Biedactwo zostało samo, jak palec - pokręcił w smutku głową, po czym dodał - zaopiekowałem się nią, gdy przyszła pod moje drzwi.

Zamyśliłam się na chwilkę, drapiąc jedzącą w tej chwili Roxi za uchem.

- Ile pan za nią chce?

- Proszę brać ją za darmo, nie jest to moja własność. A z panią będzie jej na pewno lepiej.

  Takim sposobem, zdobyłam najlepszą przyjaciółkę. Teraz już nie będę sama.